Gisteren was er de laatste speeldag in de Serie A. De laatste keer ook dat de supporters een aantal oude strijders konden bewonderen of verafschuwen. Bij AC Milan is er op dit moment een behoorlijk grote uittocht aan ervaren spelers. Allessandro Nesta, Gennaro Gatusso, Mark van Bommel, Clarence Seedorf en Filippo ‘Pippo’ Inzaghi zoeken hun heil elders of houden het helemaal voor gezien. De meeste spelers werden door vriend en vijand gerespecteerd. Pippo Inzaghi was echter een voetballer die weliswaar door eigen supporters werd omarmt, maar bij alle andere voetballiefhebbers voor veel irritatie zorgde. Ik ben nooit een supporter geweest van Juventus of Milan. Desalniettemin heb ik ontzettend kunnen genieten van Pippo. Niet alleen op zijn hoogtepunt, maar juist ook toen het kaarsje bij hem langzaam doofde. De afgelopen seizoenen was hij lang niet zo belangrijk geweest voor de Rossoneri als de anderen die dit jaar afscheid nemen. Iedereen wist dat, behalve Pippo zelf. Die heeft nog steeds de overtuiging dat hij tot de beste spitsen ter wereld behoort.
