Dartpijlen gooien naar toevallig passerende jeugdspelers, een tegenstander bewust tegen zijn hoofd schoppen, met vuurwerk je eigen huis in brand steken en tot slot nog vele misdragingen op de openbare weg. Hier blijft het echter niet bij. De opsomming had nog veel langer kunnen zijn, want Mario Balotelli is een recidivist. Vernoemde gebeurtenissen geven een goed beeld van het dwaze gedrag van Malle Mario. Afgelopen weekend verloor Manchester City op bezoek bij Arsenal de aansluiting met Manchester United. Het verschil is inmiddels opgelopen tot acht punten. Na afloop had niemand het over het matige spel van City. Het ging weer eens over de misdragingen van Mario Balotelli. Voor het eerst sprak ook Roberto Mancini harde woorden richting zijn landgenoot. Hoe makkelijk is het, een individu die zich toch nergens wat van aantrekt de schuld geven van een seizoen zonder prijzen. Moeilijker is het schijnbaar om de hand in eigen boezem te steken. Zo ondervond ook Roberto Mancini.
Het seizoen 2011/2012 begon voor het blauwe gedeelte van Manchester nog zo goed. City speelde in tegenstelling tot het vorige seizoen uitermate aanvallend, boekte de ene overtuigende zege na de andere en versloeg op Old Trafford het door hen verafschuwde Manchester United. In eigen huis is de ploeg van Roberto Mancini dit seizoen ongenaakbaar, winst is bijna vanzelfsprekend. Vleugelverdedigers kwamen veelvuldig op, er werd veel gescoord en tegenstanders werden van het kastje naar de muur gestuurd. Voor de jaarwisseling kon de peperdure selectie dit ook buitenshuis nog opbrengen, maar de laatste maanden is de angst in de ploeg geslopen. Eigenlijk de angst van Mancini. Roberto lijkt te vrezen voor zijn baan. Behaald de voormalige aanvaller geen prijs dan is de verwachting dat hij net zo snel zal worden vervangen als een halogeen lampje. Er wordt niet meer onbevangen aangevallen, de manager is teruggevallen op zijn tactische opdrachten van een seizoen geleden om op die manier het resultaat centraal te stellen. Maar juist het tegenovergestelde is het effect, City speelt met de handrem waardoor tegenstanders het gevoel krijgen dat er wat te halen valt. Nu City de voorsprong op United heeft weggegeven en een wonder nodig heeft om de buurman te achterhalen komt het Mancini plotseling goed uit dat Malle Mario de aandacht op zich vestigt. Niet de angst van de ploeg, maar het slechte gedrag van Balotelli is door analisten het meest aangehaald als oorzaak van het mislopen van prijzen.
Maar is het wel Balotelli die de oorzaak is? Is het niet Mancini die hem naar Engeland haalde en het slechte gedrag oogluikend toestond? Mancini kende nota bene het karakter van Balotelli vanuit zijn tijd bij Internazionale. In Milaan was niemand rouwig om het vertrek van Balotelli. Bij de overgang hoorde een uitstekende salarisverhoging en de Italiaan ontving daarbij wellicht het signaal dat hij op de goede weg is. En ach, misdraagt Balotelli zich een keer. Dan betaald hij toch gewoon een boete? De volgende dag wordt hij door Mancini toch wel opgesteld dus wat maakt het uit wat hij op of buiten het veld doe? Balotelli weet niet beter. Mancini kent hem toch? Weet toch hoe hij is? De media begrijpen er niets van. Wat doet hij dan verkeerd? Waarom altijd hij?
De vraag waarom Roberto Mancini slecht gedrag niet meer beloond kent een simpele verklaring. Ook het ‘slechte’ gedrag van Mancini wordt niet meer beloond. Niet met prijzen, niet met een nieuwe kans in 2012/2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten