Objectiviteit onder Nederlandse trainers ver te zoeken

Het lijkt er sterk op dat de meeste trainers in de Eredivisie kopieergedrag vertonen. Zo kan ik de afgelopen weken na afloop van een Eredivisie duel geen interview met een trainer meer horen, want het is dat ik de stemmen herken. Anders zou je namelijk bijna denken dat je elke keer dezelfde oefenmeester hoort. Wellicht hebben de imago experts van de KNVB voorafgaand aan dit seizoen met alle trainers om de tafel gezeten. Ze zouden het volgende gezegd kunnen hebben: ‘Laten we ervoor zorgen dat we naar buiten toe uitstralen dat wij Nederland op de kaart zetten als voetballand dat ‘dominant’ speelt , dat ‘als enige wil voetballen’. We kijken daarbij niet naar de tegenstander of objectief naar een wedstrijd. Vergeet dat maar, wij gaan als Nederland blind voor domineren. In de Bundesliga,Premier League of Serie A zullen ze daar niet op komen, ha. Hebben wij als Nederland even een unique selling point’. Dominantie, zo’n verschrikkelijk overschat woord. Ik kan het inmiddels niet meer aanhoren.

Kind dupe van ultieme contradictie: verplichte vrijwilligers

Nederland is maar een klein landje. Wie een blik op de wereldkaart richt heeft bijna een vergrootglas nodig om het te zien. Op de voetbalkaart is het land van Cruyff,Van Basten en Sneijder aanmerkelijk groter. Zo was het nationale elftal de afgelopen decennia een vaste klant bij de laatste acht van een EK of WK. De belangrijkste bouwsteen van dit succes is de infrastructuur. Door het compacte karakter en de uitstekende organisatie van ons land kan vrijwel elk kind binnen fietsafstand in clubverband uitkomen. Daarnaast zijn er veel vrijwilligers actief om op welk niveau dan ook het genieten van een voetbalwedstrijd mogelijk te maken. Sommige clubs hebben weliswaar moeite om genoeg vrijwilligers te krijgen, maar vergeleken met andere landen is de bereidheid om vrijwillig iets voor een voetbalclub te doen behoorlijk hoog. Hapse Boys bedacht een systeem zodat ze niet zonder vrijwilligers kwamen te staan. Een systeem met vervelende consequenties.

Wij zijn Ajax?

Ajax: het zou maar je lust en je leven zijn. Al tijden volgde je de club op de voet door elke wedstrijd in levende lijve te bekijken. Van hier tot Tokyo. Maar daar bleef het niet bij, want ook trainingen en ontmoetingen met andere supporters hoorden zodra het kon bij het dagelijkse leven. Vanwege gezinsuitbreiding kwam het er niet meer van. De Ajax familie werd ingeruild voor je eigen familie. Maar je liefde voor de godenzonen verdween natuurlijk niet. Heel soms kan je nog een wedstrijd bezoeken, maar alleen als je situatie thuis dat toelaat. De club blijf je altijd volgen, al is het op afstand. Gelukkig is er met de huidige technieken altijd wel mogelijk om de wedstrijden op de één of andere manier te bekijken.

Jurgen Klopp verkiest kwaliteit boven leeftijd

De Bundesliga is inmiddels op één derde van het seizoen. Na een moeilijke start is Borussia Dortmund door het vasthouden van hun eigen spelopvatting terug te vinden in de top van het klassement. Het spel oogt weer fris en aanvallend, de overtuiging lijkt terug. In de komende speelronde wacht de lastige uitwedstrijd bij koploper Bayern Munchen. Wat de voorgaande maanden bewonderenswaardig was; ook in teleurstellende perioden houdt trainer Jurgen Klopp vast aan zijn filosofie. Zo bevreemde het de vaste volgers van Dortmund geregeld dat er bij een achterstand niet werd gekozen om iets te forceren door een ervaren fysieke kracht als bijvoorbeeld Sebastian Kehl in het veld te brengen. Niet Kehl, maar de jonge Moritz Leitner werd speelminuten gegund. In het begin was het nog een handvol, maar de status van Leitner is ondertussen al uitgegroeid tot een volwaardig lid van de selectie. Klopp hanteert immers niet voor niets al tijden de Engelse wijsheid:”If you’re good enough, you’re old enough”.

Een huwelijk, tot de dood hen scheidt!

Liefhebbers van het Britse voetbal konden er dit weekend niet aan ontkomen. Elk zichzelf respecterend medium besteedde aandacht aan een uniek jubileum. Op 6 november was het namelijk exact 25 jaar geleden dat Manchester United voorzitter Martin Edwards eindelijk manager Ron Atkinson ontsloeg. Nog dezelfde dag presenteerde hij de opvolger: de bij Aberdeen uitermate succesvolle Schot Alex Ferguson.

Succesvolle Franse revolutie aan de oevers van de Tyne

Na tien speelronden in de Premier League begint de ranglijst vorm te krijgen. Alle grote clubs staan in de top zeven. Zelfs Arsenal heeft de aansluiting met de kopgroep na een dramatische start van het seizoen weer in zicht. Toch is er tussen de grote namen één naam die er de afgelopen jaren nooit terug te vinden was en waar niemand bij het begin van het seizoen rekening nam; Newcastle United. Vaak omschreven als een ‘sleeping giant’ dat een kerkhof bleek voor managers en een doolhof voor spelers. Maar het roer ging om en zoals het er nu naar uitziet voert de club van manager Alan Pardew de juiste koers.

De United vlag blijft bij mij recht overeind

Eigenlijk slaat het volgende wel aan op mijn vorige column. Weer heb ik het over supporters waarbij ik eerlijk gezegd een onderscheid moet maken tussen supporters en toeschouwers die zichzelf supporter noemen. De laatste weken zie ik een trend waar ik maar geen begrip voor kan opbrengen. Steeds meer zie ik toeschouwers die zich geen supporter mogen noemen. Ik omschrijf het bewust op deze manier, want een ware supporter ondersteunt zijn ploeg. Als het goed gaat viert de supporter mee. Gaat het slecht dan treurt de supporter mee. Een toeschouwer kijkt en viert het feest bij voorspoed mee. Maar is het resultaat niet naar behoren dan laat de toeschouwer zijn ploeg en eigenlijk ook de club vallen als een baksteen. Dit komt helaas bij elke club voor.

Beste supporters ter wereld verdienen een eindronde

Dat het Nederlands elftal op het WK in Zuid-Afrika de finale haalde was leuk, maar voor mij absoluut niet meer dan dat. Ik voelde voor aanvang van de wedstrijd geen spanning of hoop. Was de finale Duitsland-Uruguay geweest dan had ik op exact dezelfde wijze de wedstrijd beleefd. Ik besefte bij het lezen van het Nederlandse honkbal succes dat ook bij andere sporten goede prestatie mij niet raken. Er zijn echter twee uitzonderingen; het wielrennen en als de betreffende voetballer Manchester United vertegenwoordigd of er een verleden heeft gehad. Het is absoluut niet zo dat ik tégen een Nederlandse sporter ben. Ik word er gewoon niet warm van. Misschien komt het door de fans die zich over de top aankleden en zich gedragen alsof elk moment van de dag het carnaval kan beginnen. Ik bedoel maar, wat heeft een indiaan in hemelsnaam met voetbal of Nederland te maken. De Roemenen wisten het een aantal jaren geleden al treffend op een spandoek te kalken: You’re not fans, You’re clowns! Er zijn wel een aantal landen waar ik sympathie voor heb en er is er één waar ik wel een warm gevoel van krijg. De afgelopen dagen heb ik geconcludeerd dat ook hier mijn liefde voor Manchester United een rode draad is.

De oude dame heeft weer toekomst

Na het beruchte ‘calciopoli’ schandaal  waarbij de toenmalige directie onder aanvoering van Luciano Moggi over de schreef was gegaan moest Juventus noodgedwongen een seizoen in Serie B verblijven. Enkele sterspelers, zoals Buffon Nedved en Del Piero besloten de club trouw te blijven en slaagden er ondanks negen strafpunten vrij eenvoudig in om direct te promoveren. De bianchoneri waren weer terug in de Serie A, maar de schade bleek groter te zijn dan dat ene jaartje op het tweede niveau. Ook het opstappen van de omstreden beleidsbepalers had zijn consequenties. Het leek wel of de fundering van de club helemaal weg was. Een club met een grote historie, maar had het ook toekomst?

AZ; Club dankzij stille kracht in balans

Ajax,PSV en FC Twente zouden volgens de analisten dit seizoen de dienst uitmaken. De drie favorieten blijken de start van de competitie echter behoorlijk moeizaam te zijn begonnen. De regerend landskampioen is nog zoekende en oogt geregeld onstabiel, de Eindhovenaren lijken na de vele mutaties van deze zomer langzamerhand ingespeeld te raken en de tukkers zoeken nog een juiste mix tussen kracht en creatie. Na acht speelronden kent de Eredivisie in AZ de verrassende koploper. Maar is dat eigenlijk wel zo verrassend?

Sir Alex Ferguson heeft de juiste keus gemaakt

Op het moment dat Edwin van der Sar zijn afscheid bekend maakte werd er hevig gespeculeerd wie zijn vervanger zou worden. De beste doelman ter wereld vervangen zou geen eenvoudige klus zijn. Niet voor de club, maar ook zeker niet voor de nieuwe sluitpost. Want ga zo’n klasbak maar eens doen vergeten. Werkelijk elke veelbelovende keeper passeerde de revue. Uiteindelijk bleek er een klein aantal serieuze kandidaten te zijn. Rene Adler viel al snel af waardoor het trio Manuel Neuer, Maarten Stekelenburg en David De Gea overbleef. De keus viel na vele beoordelingen op David de Gea. Een weloverwogen keuze waarin de technische staf zijn vertrouwen uitsprak. Wie eenmaal het vertrouwen krijgt zal zich bij Manchester United lang gesteund voelen. Dit geldt zeker voor David de Gea.

Winnaar met stijl

Het heeft een behoorlijk aantal jaren geduurd, maar Borussia Dortmund is eindelijk ‘zuruck im Konigsklasse’. De regerend kampioen mocht gisteravond het bal der giganten openen in eigen huis. Arsenal was de tegenstander. Een club van stand, maar door het vertrek van enkele sterkhouders beschikt Arsene Wenger momenteel over een matige selectie. Hierdoor was er voor de thuisploeg geen beter moment om Arsenal te treffen. Na jaren vol tegenslag beleefde de ploeg van de excentrieke trainer Jurgen Klopp het afgelopen seizoen een jaargang waarin alles op zijn plek viel. De equipe was uitermate fit en speelde met fris en aanvallend voetbal menig tegenstander van het kastje naar de muur. Dit seizoen zal het de terugkeer in de top van het Duitse voetbal willen bevestigen. De start in de Bundesliga is echter uitermate moeizaam. Het gaat gewoon in tegenstelling tot vorig seizoen even niet vanzelf. Er is een gebrek aan doortastend optreden en teveel spelers zijn niet in vorm. Op momenten dat een ploeg niet in vorm is moet een leider de rest naar een hoger niveau brengen.

Beseffen dat er meer nodig is dan talent

Normaliter kijk ik zelden naar een wedstrijd van Jong Oranje. Het was dan ook heel toevallig dat ik gisteren tijdens het zappen Jong Bulgarije- Jong Oranje op mijn beeldscherm zag verschijnen. Aangezien er geen goed alternatief voor handen was besloot ik toch nog een tijd te kijken. Ik was namelijk benieuwd welke spelers er boven uit zouden steken en in de toekomst een stap kunnen zetten naar het grote Oranje. Hoewel Leroy Fer al zachtjes op de deur van Bert van Marwijk klopt, zag ik twee spelers die op, weliswaar niet al te korte, termijn een oproep kunnen verwachten. Niet omdat ze nu al een dragende kracht zijn in Jong Oranje, maar wel doordat ik zie dat er nog genoeg rek in beide spelers zit. Bovendien zijn het talenten die de drang hebben zichzelf te verbeteren. Spelers als Phillip Cocu en Jaap Stam hebben in het verleden bewezen dat je daarmee een mooie carriere kan opbouwen

Geen gejuich bij komst Sneijder naar United

Alex Ferguson is al 25 jaar manager van Manchester United. Aan het begin van zijn dienstverband was het zijn grote doel om Liverpool van zijn troon te stoten. Aan het einde van het vorige seizoen is dit doel, ondanks een overdaad aan zwakke prestaties, met het behalen van de 19^e titel bereikt. Één van de grootste kwaliteiten die Ferguson kent is het creeren van een winnaars mentaliteit onder zijn selectie. Spelers die uitwaaien naar pakweg Sunderland worden door die managers geroemd om hun ‘never give up’ instelling. Zelf kan de eigenwijze Schot erg slecht tegen zijn verlies. De overtuigende nederlaag in de jongste Champions League finale deed hem dan ook zichtbaar pijn. Liverpool is voorbij gestreeft en hoewel de nationale titel zeer belangrijk blijft heb ik het idee dat Ferguson een nieuw doel heeft; Barcelona verslaan. De vraag is met welk middel dat doel bereikt moet worden.

Michel Vorm praat het liefst over Michel Vorm

Eigenlijk zou ik het dit keer hebben over het wanhopige en onbegrijpelijke transferbeleid van PSV. Helaas werd dit onderwerp maandagavond aan tafel bij Voetbal International al uitgebreid besproken en aangezien ik geen liefhebber ben van papegaaien gedrag besloot ik het maar even links te laten liggen. Diezelfde maandag was er de laatste wedstrijd van de eerste speelronde in de Premier League. Zoals Mart Smeet zou zeggen:"Les extremes se touchent". Het kapitaalkrachtige Manchester City moest het opnemen tegen het kleine Swansea City. Vooraf werd er door Robbie Savage nog lacherig over gedaan:"Swansea in my opinion will go down because goalie and back four are not strong enough for Premier League". Ik vroeg mij direct af of deze Savage de doelman van Swansea ooit aan het werk had gezien. Maar goed, deze controversiele gek doet wel vaker uitspraken zonder na te denken. Toch zat hij er wat mij betreft niet helemaal naast.

Gelukkig is voetbal geen jurysport

De voorbereiding zit er eindelijk op. Een aantal competities die ik met bovengemiddelde belangstelling toon komen langzaam op gang. De Eredivisie en de Bundesliga zijn een week geleden al van start gegaan en dit weekend volgt ook de Premier League. Eindelijk wordt er gestreden om punten. Geen oefenwedstrijden in de provincie of zelfs andere werelddelen. Geen oneindige wisselmogelijkheden en gezapige toeschouwers die nog in vakantiemodus hun ploeg aanschouwen. Nee, de emoties zijn weer aanwezig. Het draait weer om winst en verlies.

Paul Scholes; Een liefhebber van schaduw

Gisteravond was er in een bomvolle Amsterdam Arena een uitgebreid eerbetoon aan Edwin van der Sar. De gehele Nederlandse pers besteedde aandacht aan het ‘farewell’ van misschien wel de meest complete doelman aller tijden. De afscheidswedstrijd van één der beste keepers die Manchester United heeft gekend was tijdens de open dag van Ajax absoluut het hoofdprogramma. Ook niet zo vreemd eigenlijk, want de toeschouwers kwamen door de aanwezigheid van nogal wat wereldtoppers van heden en verleden behoorlijk aan hun trekken. Toch was het vooral een kans om Van der Sar te waarderen en hem nog één keer te bedanken voor al zijn prestaties. Van die mogelijkheid werd volop gebruik gemaakt! Aanstaande vrijdag is er voor veel spelers die gisteren op het veld stonden wederom een testimonial. Een zeer opmerkelijk testimonial.

Zeker geen eendagsvlieg

Afgelopen zaterdag was er in Gelsenkirchen de strijd om de Duitse Supercup. Het was niet zomaar een opwarmertje, want de Kohlenpottderby stond op het programma. Bekerwinnaar Schalke 04 moest het in eigen huis opnemen tegen regerend landskampioen Borussia Dortmund. De afgelopen weken berichtten media over de progressie die Schalke onder Ralf Rangnick zou hebben gemaakt. Ik was dan ook erg benieuwd hoe Borussia Dortmund er twee weken voor het begin van de Bundesliga voor zou staan.

Ook mijn voorbereiding gaat weer van start

De Champions League finale van 26 mei is de laatste voetbalwedstrijd die ik heb bekeken. Bijna twee maanden verder besef ik dat ik inmiddels een behoorlijke periode geen wedstrijd meer heb gezien. Dat is voor mij echt een zeldzaamheid. De voetbalkalender staat immers overvol en het aanbod op televisie is eigenlijk zo gestructureerd dat ook zonder decoder veel wedstrijden of samenvattingen te zien zijn. Voor de echte cracks, waar ik er ook één van ben, is er dan ook nog het internet waar veel beelden zijn terug te vinden. Iets meer dan een jaar geleden was er het wereld kampioenschap in Zuid-Afrika. Op het moment dat Iniesta het belangrijkste doelpunt uit zijn loopbaan maakte en daarmee een droom van vele Nederlanders uitéén spatte, keek ik alweer vol verwachting uit naar het nieuwe seizoen. Hoe anders is het dit jaar.

Altijd honger naar meer,meer,meer

Nederland heeft in de loop der jaren veel topspitsen gekend. Op 1 juli 1976 werden twee daarvan op de wereld gezet. Al snel zag men dat de één een groot talent was. Het was dan ook niet zo vreemd dat Patrick Kluivert bij Ajax al vroeg zijn debuut maakte. Hij was zelfs nog een tiener op het moment dat hij de hoofdstedelingen in 1995 de zege in de Champions League schonk. De andere topspits was op dat moment nog behoorlijk anoniem. Zijn talent zat hem in tegenstelling tot Kluivert niet in zijn voeten, maar in zijn hoofd. Ruud van Nistelrooy zou, zoals later zou blijken, vooral het talent hebben om altijd meer te willen. Westerlingen zouden geen honger kennen, maar de in Geffen geboren Ruud kent zijn grootste kwaliteit juist in het hongerig zijn. Altijd wil hij meer. Meer kansen, meer doelpunten, meer geld.

Over Manchester United spreek ik altijd in de wij-vorm

Als klein kereltje was ik wat voetbal betreft erg beïnvloedbaar. Was een familielid die ik erg graag mocht voor Feyenoord dan was ik dat ook. Of als een vriendje toevallig voor De Graafschap was, dan vond ik die club weer helemaal geweldig. Het was absoluut niet omdat die clubs nu zo succesvol waren. Toen ik twaalf jaar was gingen we met de klas een paar dagen op schoolreis. Het was begin november 1994 dat wij in een herberg vlakbij Hoenderloo bivakkeerden. Op donderdag mochten we onder begeleiding het dorp in. Naar het schijnt keek ik op heel jonge leeftijd alle sportuitslagen tot in detail na, onthoudde ik ze bewust en noteerde werkelijk alles. Het was dan ook niet gek dat ik een kiosk binnenliep en de sportkatern van de krant bekeek. Daar gebeurde iets wat mij voor altijd heeft beïnvloed.

De schoonheid van het doelpunt

De geslaagde omhaal van Wayne Rooney tegen stadgenoot Manchester City . Een afgemeten lob na een oneindig lijkende rush van Theo Janssen in de topper tegen PSV en de volley van Marco van Basten tijdens de EK finale van 1988. Stuk voor stuk zijn het doelpunten die door diverse kenners als ‘prachtig’ zijn bestempeld.

Onlangs had ik met iemand een interessante discussie waarbij de vraagstelling was wat nu echt een mooi doelpunt is. Hij beoordeelde een doelpunt vooral op technische argumenten. Hoewel ik natuurlijk de uitvoering niet kan ontzien is voor mij een doelpunt meer dan een briljante ingeving waarbij het lichaam precies doet wat het hoofd en het hart wil. Factoren als de tegenstander, het moment van scoren, de ambiance en de belangen hebben voor mij nog grotere invloed als ik een doelpunt zou moeten beoordelen . Maar de belangrijkste die ik nog vergeet is het verhaal van het doelpunt. Tijdens de discussie gebruikte ik enkele voorbeelden om duidelijk te maken hoe mooi of triest het verhaal achter het doelpunt een goal kan kleuren.