De voorbereiding zit er eindelijk op. Een aantal competities die ik met bovengemiddelde belangstelling toon komen langzaam op gang. De Eredivisie en de Bundesliga zijn een week geleden al van start gegaan en dit weekend volgt ook de Premier League. Eindelijk wordt er gestreden om punten. Geen oefenwedstrijden in de provincie of zelfs andere werelddelen. Geen oneindige wisselmogelijkheden en gezapige toeschouwers die nog in vakantiemodus hun ploeg aanschouwen. Nee, de emoties zijn weer aanwezig. Het draait weer om winst en verlies.
De eerste resultaten stroomden alweer de miljoenen huiskamers binnen. Hoewel de transfermarkt nog tot de laatste dag van augustus is geopend gaf het toch al een indicatie van de krachtsverhoudingen. Blijkbaar schrokken een aantal verliezende trainers daar zo van dat ze hun uitgebreide voorraad excuses al uit de kast konden trekken. Uiteraard doen ze dit gedurende het gehele seizoen, maar toch viel het mij op dat er een aantal hun nederlaag rechtvaardigden alsof het grootste onrecht werd aangedaan. Wellicht is de verklaring voor dit gedrag al snel gevonden in het feit dat ze bang zijn hun baan te verliezen. Dat dit gevoel al na één speelronde ontstaat komt doordat tegenwoordig ook in West-Europa de trainerswissels zich steeds sneller laten opvolgen.
Zowel in de Eredivisie als in de Bundesliga was er één excuus dat een aantal keer terugkwam. Hun ploeg had namelijk gedomineerd. Ze hadden meer kansen gecreëerd. Ze hadden niets weggegeven en konden niet begrijpen dat ze niet met een overwinning van het veld stapten. De perceptie onder Nederlanders is over het algemeen dat hoe meer het bezit over de bal, hoe meer schoten op doel of hoe meer hoekschoppen je hebt genomen dan de tegenstander je dan automatisch beter. Maar is dat ook zo? Misschien heeft de tegenstander wel gekozen om jou aan de bal te laten, om zo in de counter genadeloos toe te slaan. Misschien schiet je wel vaker op doel dan de tegenstander, maar schiet je uit kansloze hoeken en standen omdat je weet dat zij verdedigend goed staan. En misschien heeft de tegenstander iets meer geluk dan jij. Juist dat laatste onvoorspelbare maakt het spelletje zo leuk. Anders is er voor fans van ‘kleine’ clubs bij voorbaat geen hoop om een reus te verslaan en is er bij fans van de ‘favorieten’ geen lichte angst. ‘Het zal toch niet dat wij gezien onze aanwezige kwaliteiten verliezen van een mogelijke degradatiekandidaat’, hoor ik mezelf denken als Manchester United een uitwedstrijd wacht bij pakweg Swansea City. Gelukkig zijn er ook nog geregeld cupsets. Een prachtige uitdrukking die in Engeland wordt gebruikt zodra een club uit een lage divisie een grootmacht uitschakelt.
De Engelse competities boeien mij vanwege de beleving, de Duitse vanwege de show en de Italiaanse vanwege de tactiek. Elke cultuur heeft zijn eigen wijsheden. Het volgen van Hellas Verona heeft ertoe geleid dat ik mij heb verdiept in de Italiaanse opvattingen van voetbal. Eigenlijk is die zo simpel als dat het voetbal bedoeld is. Het gaat erom dat je meer doelpunten scoort dan je tegenstander. Hoe je dit bewerkstelligt doet er eigenlijk niet toe. Het gaat om het doel, niet om het middel. Idealisten zijn er altijd en natuurlijk is het mooi als je prachtig voetbal met goede resultaten kan combineren. Maar uiteindelijk gaat het om het resultaat en die krijg je maar op één manier. Meer scoren dan je tegenstander! Je krijgt immers geen punten voor een prachtige pass, een sublieme passeerbeweging of een perfect uitgevoerde tackle. Nee voetbal is geen jurysport en dat is voor de fans maar goed ook. Eigenlijk bestaat een onterechte overwinning niet. Zolang je meer doelpunten maakt dan de tegenstander ben jij de winnaar. Simpel, maar wel een waarheid.
Uiteindelijk draait het om de einduitslag ja, maar in mijn opinie bestaat de onterechte of gestolen overwinning wel degelijk , je krijgt ook geen jury punten voor een pass of de uitvoering, je ziet vaak genoeg ontmoetingen tussen 2 teams waarin de beste niet altijd wint en de einduitslag dan als onterecht bestempeld word, we kunnen allemaal het fenomeen van de geluks factor .Om tot een bepaalde prestatie te komen spelen meerderen factoren mee behalve de kwaliteit en inzet hebben we ook te maken met de geluks factor oftewel vrouwe fortuna , ook hebben we wel eens gehoord van een offday en de term kunst en vliegwerk en het dan nog niet eens over de rol van het alluminium , de paal en lat worden ook wel eens geteisterd.
BeantwoordenVerwijderenZo kan het verkeren dat de favoriet of de beteren voetbalploeg niet altijd wint , en dat dan de tegenstander die 90 minuten niks in te brengen heeft gehad er met de overwinning vandoor gaat, dit noem ik in de volksmond "de gestolen overwinning". Echter is het wel zo simpel dat je een doelpunt meer moet maken dan je tegenstander , dat is de enigste opdracht die je moet volbrengen om de punten mee naar huis te nemen en dan doet de uitvoering en de schoonheid daar niet toe.Het klinkt echter simpel maar schijn bedriegt. That,s Football