donderdag 4 augustus 2011

Paul Scholes; Een liefhebber van schaduw

Gisteravond was er in een bomvolle Amsterdam Arena een uitgebreid eerbetoon aan Edwin van der Sar. De gehele Nederlandse pers besteedde aandacht aan het ‘farewell’ van misschien wel de meest complete doelman aller tijden. De afscheidswedstrijd van één der beste keepers die Manchester United heeft gekend was tijdens de open dag van Ajax absoluut het hoofdprogramma. Ook niet zo vreemd eigenlijk, want de toeschouwers kwamen door de aanwezigheid van nogal wat wereldtoppers van heden en verleden behoorlijk aan hun trekken. Toch was het vooral een kans om Van der Sar te waarderen en hem nog één keer te bedanken voor al zijn prestaties. Van die mogelijkheid werd volop gebruik gemaakt! Aanstaande vrijdag is er voor veel spelers die gisteren op het veld stonden wederom een testimonial. Een zeer opmerkelijk testimonial.






Na jaren lang twijfelen besliste Paul Scholes tijdens het einde van het vorige seizoen zijn loopbaan te beeindigen. Niet de eerste speler die deze zomer Man United zou inruilen voor het echte leven. Deze beslissing werd zowel in eigen land als in het buitenland lang niet zo veelvuldig besproken als die van Edwin van der Sar. Zo tekenend voor ‘the ginger prince’.


Binnen United en alles wat de Manchester club zo lief heeft werd deze mededeling met de nodige ontgoocheling ontvangen. De rossige middenvelder werd door kenners en fans geroemd om zijn kwaliteiten. Het overzicht, zijn traptechniek en zijn drive waren over een lange periode zeer constant. Maar zowel het grote publiek als de media gaven hem wat mij betreft zelden de waardering die hij verdiende. Scholes was door een gebrek aan uitspattingen nooit voer voor de Britse pers. Hij zakte niet door tot de vroege ochtend, zorgde niet voor overdreven verkeersovertredingen of welk ander gossipnieuws dan ook. Nee,Scholes was voor de pers niet interessant en dat zorgde ervoor dat er weinig aandacht aan hem werd besteed. Na een training of wedstrijd bleef Scholes vaker wel dan niet in het spelershome hangen. Zodra hij Carrington of Old Trafford achter zich liet ging hij linea recta naar huis. In zijn eigen omgeving voelt hij zich nu eenmaal op zijn gemak. Ik zie het al voor me. Een huis vol dimlichten,want de spotlights zijn aan Scholes niet besteed.



Zoals gebruikelijk krijgt elke speler die langer dan tien jaar voor Man United is uitgekomen een testimonial. Uiteraard verdiend Paul Scholes die vanwege zijn staat van dienst dan ook. Ik vraag me alleen af of hij er wel zo blij mee is. Scholes stond altijd al in de schaduw en hoeft niet zo nodig in het middelpunt van de belangstelling te staan. Halverwege de negentiger jaren stonden Cantona, maar ook Scholes' generatiegenoten Giggs en Beckham in de schijnwerpers. In het nieuwe millenium waren het spelers als Cristiano Ronaldo en Rooney die de aandacht naar zich toe trokken. De voor Engelsen zo herkenbare witte huid van Scholes is door het verblijf in die schaduw dan ook te verklaren. Geen zon voor de in Salford geboren middenvelder, geen spotlights, geen aandacht.



Zaterdag krijgt het Manchester United publiek de kans de waardering voor de veelzijdige speler te laten blijken. Met onder andere Patrick Vieira, Robbie Keane en Sol Campbell zijn er op het veld geen wereld sterren aanwezig. Daar zal de aandacht gevestigd zijn op Paul Scholes. Nog één keer genieten van zijn balbehandeling en zijn traptechniek. Op de tribune zal er ook een stoeltje gereserveerd zijn voor Pelé. Tegenstander van de avond is namelijk zijn nieuwe project, de New York Cosmos. Coach van die ploeg is de excentrieke Eric Cantona. Alleen al zijn naam bezorgt veel Manchester United fans kippenfel. Zijn aanwezigheid zal dan ook een speciale vibe geven. Er zal ook door de media weer veel aandacht zijn voor zijn terugkeer naar het Theatre of Dreams.

Het zal mij dan ook niets verbazen dat Paul Scholes buiten de lijnen het comfort van de schaduw kan opzoeken. De camera’s en spotlights zullen wel op Pelé, maar vooral op Cantona zijn gericht. Scholesy mag dan zittend in een hoekje terugkijken op een fantastische carriere. Vervolgens nog één keer een ronde over het veld. Nog één keer de gezelligheid van de lads in het spelershome om tenslotte naar huis te rijden. Een huis vol dimlichten en schaduw.   


1 opmerking:

  1. Levino Schrederhof6 augustus 2011 om 15:44

    Je hebt ons geen mooie herinneringen bezorgd, maar prachtige herinneringen!

    Mensen zeggen wel eens dat voetbal emotieloos is door al het geschop, gezeur en het feit dat je als gekken achter een bal aan moet rennen.

    Heb deze wedstrijd gekeken en voor het eerst was ik emotioneel over iets wat 'buiten' het voetbal omgaat. Namelijk dat Scholes weggaat.

    Zidane benoemde hem tot de beste middenvelder van zijn generatie. Dit toont al aan hoe geweldig deze 'ginger' wel niet was. Boven Xavi en talloze steekt hij uit. Edgar Davids zei dat iedereen, zoals Scholes wil worden. Shearer vond Scholes de meest gewardeerde speler, die er bestond. Fabregas noemde hem de beste speler van de PL, Viera wardeerde hem het meest. Bobby Charltons favoriete speler. Ferguson vertelde dat we de beste speler hebben gemist uit het elftal: Scholes. Engels nationaal elftal heeft haar beste speler verloren, aldus George Best. Vooral de quote van Fergie klopt, ik realiseer me nu dat we na Evra, Rooney, Sar, Vidic, Giggs en Ferdinand nog een wereldtopper hadden genaamd Scholes!

    Nu Xavi dan. Hij is zeker een geweldenaar, maar hij maakt zichzelf beroemd door zich te promoten met reclame etc. Scholes heeft dit nog nooit zo gedaan, het was een stille voetballer die zijn voeten liet spreken en niets meer. Hij is ook de voetballer, waarbij je ziet dat geld geen enkele rol speelt. Scholes zeurde nooit buiten het veld en concentreerde zich op iets waar Tevez, Balotelli,anelka en El Hamdaoui een dikke voorbeeld aan kunnen nemen en dat is voetballen!

    Zijn crosspass was geweldig, zijn inzicht fenomenaal en zijn teamspel uitmuntend! Zijn doelpunt tegen Barca was zijn mooiste doelpunt ooit, maar die van vandaag was ook èèn van zijn mooiste. Hij bewees waarom er maar 1 Paul Scholes was. Èèn van de allerbeste voetballers ooit was er: Pèlé,een voetballer die de dakken uit de hemel speelde toen Scholsey niet eens bestond. Hoe mooi is het om een legende bij je afscheidswedstrijd te hebben, terwijl je zelf voor het laats als legende uit het veld stapt!

    Sir Paul Aaron Scholes

    Legend Number 18

    BeantwoordenVerwijderen