maandag 7 november 2011

Een huwelijk, tot de dood hen scheidt!

Liefhebbers van het Britse voetbal konden er dit weekend niet aan ontkomen. Elk zichzelf respecterend medium besteedde aandacht aan een uniek jubileum. Op 6 november was het namelijk exact 25 jaar geleden dat Manchester United voorzitter Martin Edwards eindelijk manager Ron Atkinson ontsloeg. Nog dezelfde dag presenteerde hij de opvolger: de bij Aberdeen uitermate succesvolle Schot Alex Ferguson.





Zaterdag opende het BBC programma Football Focus de uitzending met een prachtig in elkaar gemonteerde film van een kwartier waarin het moeilijke begin,de opkomst en uiteindelijk de successen van Ferguson werden verteld. Onder begeleiding van de karakteristieke voice-over van Christopher Eccleston besefte ik weer hoe bijzonder dit uitermate lange dienstverband van Alex Ferguson bij United eigenlijk is. Vijfentwintig jaar geleden was ik nog niet eens leerplichtig! Waar supporters van andere clubs soms in één jaargang meerdere managers voorbij zien komen, weet ik niet anders dan dat Sir Alex Ferguson onze manager is. Een andere ‘baas’ kan ik me dan ook echt niet voorstellen, ook al weet ik dat er ooit een dag komt dat we zonder Ferguson moeten. Immers, geen mens is onsterfelijk en ik vrees de dag dat wij afscheid van hem moeten nemen. Want afscheid van Ferguson is ook afscheid van een deel van Manchester United.



De kracht van Ferguson is bijna in één woord te verklaren: commitment. Maar hoe eenvoudig het ook is, vanzelfsprekend is het absoluut niet. De bijna 70-jarige manager is nog net zo toegewijd als in zijn tijd bij Aberdeen, nog net zo hongerig naar succes als tijdens zijn eerste dagen op Old Trafford. Wie aan United komt, komt aan Ferguson en wie aan Ferguson komt, komt aan United. Als een speler of een personeelslid zich niet met volle overgave aan de club verbindt dan kan diegene snel zijn spullen pakken. Ferguson kent eigenlijk twee gezichten: vaderlijk naar mensen die zich inzetten voor United, afstandelijk en hard naar mensen die het eigenbelang boven het clubbelang profileren. Uiteraard heeft hij oog voor technisch talent, maar bij het aantrekken van spelers kijkt de naar controle hunkerende manager als geen ander naar het karakter van een speler. Vijfentwintig jaar. Als je er eens goed bij stil staat is het echt gigantisch lang. Ga voor jezelf maar eens na wat er in de afgelopen 25 jaar van je leven(als je überhaupt al 25 bent) zoal is gebeurd. Ook bij succes is het echt niet eenvoudig om zo lang aan een club verbonden te blijven. Hoe vaak hoor je wel niet dat aan de top komen makkelijker is dan aan de top te blijven. Ook het op tijd verversen van de United selectie is een kwaliteit die de ‘gaffer’ tot een unieke manager maakt. Wat mij betreft is hij de beste manager die de wereld ooit heeft gekend. Uiteraard ben ik niet objectief, maar ook als je simpelweg naar de feiten en de prijzen kijkt kan er naar mijn mening eigenlijk geen discussie zijn.



Manchester United en Sir Alex Ferguson vierden gisteren een zilveren huwelijk. Een huwelijk, tot de dood hen scheidt!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten