Objectiviteit onder Nederlandse trainers ver te zoeken

Het lijkt er sterk op dat de meeste trainers in de Eredivisie kopieergedrag vertonen. Zo kan ik de afgelopen weken na afloop van een Eredivisie duel geen interview met een trainer meer horen, want het is dat ik de stemmen herken. Anders zou je namelijk bijna denken dat je elke keer dezelfde oefenmeester hoort. Wellicht hebben de imago experts van de KNVB voorafgaand aan dit seizoen met alle trainers om de tafel gezeten. Ze zouden het volgende gezegd kunnen hebben: ‘Laten we ervoor zorgen dat we naar buiten toe uitstralen dat wij Nederland op de kaart zetten als voetballand dat ‘dominant’ speelt , dat ‘als enige wil voetballen’. We kijken daarbij niet naar de tegenstander of objectief naar een wedstrijd. Vergeet dat maar, wij gaan als Nederland blind voor domineren. In de Bundesliga,Premier League of Serie A zullen ze daar niet op komen, ha. Hebben wij als Nederland even een unique selling point’. Dominantie, zo’n verschrikkelijk overschat woord. Ik kan het inmiddels niet meer aanhoren.

De grootste ambassadeur van dit gedachtegoed is Frank de Boer. Je zou bijna in een complottheorie gaan denken, want De Boer was niet geheel toevallig tot voor kort nog in dienst van de KNVB. Er gaat gewoon geen interview voorbij of de trainer van Ajax stelt vast dat zijn ploeg toch echt heeft gedomineerd. Hoe het komt dat ze dan toch verloren hebben? Tja, de tegenstander wenste niet te voetballen en was alleen gevaarlijk toen ze oppertunistisch gingen spelen. Alsof Frank de Boer bepaalt hoe het spel gespeeld moet worden. Er is niet één manier om tot winst te komen. De kunst van een trainer is juist om de sterke kanten van een ploeg te versterken en de zwakkere kanten te verbloemen. Is er veel fysiek in een selectie dan is het logisch dat je het op een directe manier probeert door de kortste weg naar het doel te zoeken. Ook oppertunistisch een wedstrijd naar je hand zetten is een aspect die bij het spel hoort. En als een trainer over een snelle voorhoede beschikt dan kan het een heel gerichte keuze zijn om iets teruggetrokken te spelen en bij het veroveren van de bal via snelle verplaatsingen de aanval te zoeken. Er is bijna niets mooier dan een goed uitgevoerde counter. Kortom, er zijn meer manieren om te voetballen. Het bestaat niet alleen uit dominantie. Uit het balbezit om het balbezit. Dat is slechts een middel dat door sommigen tot doel wordt verheven.

Maar het kan altijd nog gekker. Doordat al die trainers zo op elkaar lijken weet ik niet eens meer wie het exact waren, maar vorige week hoorde ik twee trainers over dezelfde wedstrijd zeggen dat ze negentig minuten lang hadden gedomineerd. Dit werkte op mijn lachspieren. Er zal dus minimaal één trainer niet kunnen analyseren. Of misschien waren het er wel twee en was het een gelijkwaardig duel. Uiteraard is het begrijpelijk dat een trainer enigszins gekleurd naar een wedstrijd kijkt, maar als ik diezelfde trainer een paar dagen later bij de NOS zie aanschuiven als analist kan ik hem totaal niet serieus nemen. Daarom vond ik gisteren de uitleg van John Karelse bijzonder aangenaam. Hoewel zo bijzonder was zijn uitleg helemaal niet. De trainer van NAC Breda is niet extravagant, zal niet snel de voorpagina halen. Hoe heerlijk was het om eens een nuchtere analyse te horen van een trainer die objectief de wedstrijd samenvatte. Geen woord was gelogen, er werd niet gesproken over dominantie. Ook al was de tegenstander dat in dit geval wel. Zou Karelse de meeting in Zeist gemist hebben?