Nederland is maar een klein landje. Wie een blik op de wereldkaart richt heeft bijna een vergrootglas nodig om het te zien. Op de voetbalkaart is het land van Cruyff,Van Basten en Sneijder aanmerkelijk groter. Zo was het nationale elftal de afgelopen decennia een vaste klant bij de laatste acht van een EK of WK. De belangrijkste bouwsteen van dit succes is de infrastructuur. Door het compacte karakter en de uitstekende organisatie van ons land kan vrijwel elk kind binnen fietsafstand in clubverband uitkomen. Daarnaast zijn er veel vrijwilligers actief om op welk niveau dan ook het genieten van een voetbalwedstrijd mogelijk te maken. Sommige clubs hebben weliswaar moeite om genoeg vrijwilligers te krijgen, maar vergeleken met andere landen is de bereidheid om vrijwillig iets voor een voetbalclub te doen behoorlijk hoog. Hapse Boys bedacht een systeem zodat ze niet zonder vrijwilligers kwamen te staan. Een systeem met vervelende consequenties.
Hapse Boys werkt al jaren met een systeem van ‘verplichte’ vrijwilligers. Alle ouders van de 270 jeugdspelers moeten eens per seizoen drie uur bardienst draaien. Dit systeem hanteren ze heel bewust omdat de club van mening is dat ouders een rol moeten hebben in het geheel. Jordy Verstegen was onlangs de dupe van dit systeem. Het 10-jarige mannetje heeft namelijk ouders die in het weekend werken en geen vrij kunnen/willen nemen om een verplichte bardienst te draaien. Het is niet zo dat ze niets voor de club wensten te doen, maar een bardienst was niet mogelijk. Extra wasjes draaien was bijvoorbeeld geen enkel probleem. De club nam daar geen genoegen mee. Als de ouders echt geen bardienst gingen draaien dan volgde er een sanctie. De club hield voet bij stuk en besloot inderdaad een straf op te leggen. Niet de ouders, maar het kind werd gestraft. Jordy werd voor twee weken geschorst! Hij had niet een scheidsrechter uitgescholden, hij had geen ruzie met andere kinderen gemaakt en hij had niet iets gemolesteerd. In de media zei zijn vader:’Mijn zoon vroeg hoe laat hij met zijn vriendjes van de E3 moest voetballen. Ik zei: Je hoeft vandaag niet te voetballen, want je bent geschorst. Waarop mijn zoon vroeg: Maar papa, ik heb toch niets gedaan’?
Om ouders bij de ontwikkeling van een kind te betrekken is naar mijn mening een heel goede zaak. Niet alleen scholen, maar ook sportclubs verlangen een goede wisselwerking met vaders en moeders. Deze samenwerking mag best van twee kanten komen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat een voetbalclub een veredeld kinderopvang is. Maar het ‘systeem’ van Hapse Boys klopt van geen kant. Als je een ‘verplichte’ vrijwilliger hebt die zich niet aan de regels houdt dan kan het niet zo zijn dat het kind daar de dupe van is. Het kind kan er niets aan doen dat ouders geen bardienst kunnen/willen draaien. Hij wil alleen maar tegen een bal trappen, plezier maken met zijn vriendjes en op zaterdag op het veld staan. Politiek en het denken in systemen? Dat komt later wel, als hij groot is. En wat nu als Hapse Boys consequent sancties uitdeelt als er ook andere ouders zijn die zich niet aan het systeem houden? Nog even en de E3 kan dusdanig weinig kinderen opstellen dat wedstrijden moeten worden afgelast. Op die manier worden ook de kinderen van de tegenpartij gestraft voor iets wat ze niet hebben gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten