Eigenlijk slaat het volgende wel aan op mijn vorige column. Weer heb ik het over supporters waarbij ik eerlijk gezegd een onderscheid moet maken tussen supporters en toeschouwers die zichzelf supporter noemen. De laatste weken zie ik een trend waar ik maar geen begrip voor kan opbrengen. Steeds meer zie ik toeschouwers die zich geen supporter mogen noemen. Ik omschrijf het bewust op deze manier, want een ware supporter ondersteunt zijn ploeg. Als het goed gaat viert de supporter mee. Gaat het slecht dan treurt de supporter mee. Een toeschouwer kijkt en viert het feest bij voorspoed mee. Maar is het resultaat niet naar behoren dan laat de toeschouwer zijn ploeg en eigenlijk ook de club vallen als een baksteen. Dit komt helaas bij elke club voor.
Zo was er in eigen land vorige week een aantal Feyenoord toeschouwers dat al in een vroeg stadium van de wedstrijd Jerson Cabral uitfloot. Dit weekend liet het Ajax publiek zien dat het wat dat betreft niet veel verschilt met hun aartsrivalen. Bij het rustsignaal tijdens Ajax-Feyenoord werd de thuisploeg met een fluitconcert naar de kleedkamer begeleid en bij een wissel van Gregory van der Wiel werd er zelfs op een lacherige manier geapplaudisseerd. Ook bij Manchester United waren er weer een aantal toeschouwers waarvan eigenlijk de seizoenskaart met terugwerkende kracht ingetrokken moet worden. De uitslag van de Manchester derby zal niemand zijn ontgaan. Ik hoef het op deze plek dan ook niet te herhalen, want een wel heel hijgerige Tom Egbers heeft het gisteren met veel bombarie in de Nederlandse huiskamers geslingerd. Over de wedstrijd zal ik het hier niet hebben. Uiteraard was ik ontgoocheld. Hoewel ik gezien de moeizame vorm van de laatste weken een lastige wedstrijd had verwacht was ik niet voorbereid op zo’n grote nederlaag. Maar eigenlijk was ik teleurgesteld in een deel van de aanwezige United toeschouwers die al vroegtijdig uit het theater vertrokken.
Gelukkig zijn we niet de enige club met dit probleem. Het is eerder regel dan uitzondering dat toeschouwers bij een schijnbaar onoverbrugbare achterstand het stadion verlaten. Naar mijn mening mogen zij hun seizoenkaart inleveren aan iemand die wel de club steunt. Ook als het niet goed gaat behoor je de clubkleuren op het veld, op de tribune en in het dagelijkse leven te verdedigen. Ik zou het in ieder geval nooit kunnen. Hoe slecht een speler of ploeg ook presteert. De negatieve benadering zoals een fluitconcert of hoongelach zal de prestatie nooit bevorderen. Moedig de ploeg aan tot betere prestaties! Help ze door de moeilijke fase komen door een goede actie te begroeten en stil te zijn bij een mislukte pass. En weglopen bij een zwakke prestatie? Nou dat is toch echt wel het zwakste wat je kan doen. Gisteren was Manchester na afloop van de derby blauw, maar ook ons Old Trafford werd door het vroegtijdige vertrek van een groot aantal United toeschouwers blauw. Iets wat nooit mag gebeuren!
Van een aantal mensen kreeg ik s’avonds een goedbedoeld ‘gecondoleerd’ te horen. Hoewel ik het gebaar begrijp aanvaard ik die condoleances niet. Onze club is immers niet dood. Niet alleen in de directe omgeving van Old Trafford of in het verre Thailand klonk zo nu en dan een strijdlied. Ondanks een teleurstellende middag zong ook op de Veluwe iemand:’We’ll never die, We’ll never die. We keep the red flag flying high. Cause Man United will never die!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten